Source:
ஸ்ரீ குழைக்காதர் பிரபந்தத்திரட்டு
(நூல்கள், பதவுரை, விசேடவுரை முதலியவற்றுடன் கூடியது.)
(Sri Kuzhaikathar Prabandha Thirattu)
உரையாசிரியர் - பதிப்பாசிரியர்
திருமதி பத்மஜா அனந்தராமன் எம்.ஏ.
ஆங்கிலப் பேராசிரியர், மதிதா இந்துக் கல்லூரி,
பேட்டை, திருநெல்வேலி - 10
கிடைக்குமிடம்:
1, சிவபுரம் தெரு, திருநெல்வேலி ஜங்ஷன், 627001.

---

பொருளடக்கம்

ஸ்ரீமுகம்
முன்னுரை - ஆங்கிலத்தில்
அணிந்துரை
என்னுரை
முகவுரை
நூல்கள்:- ஸ்ரீ குழைக்காதர் கலம்பகம்.
ஸ்ரீ குழைக்காதர் பிள்ளைத்தமிழ்.
ஸ்ரீ குழைக்காதர் சோபனம்.
சந்தானப் பத்து.
இதரப் பாடல்கள் - தென்திருப்பேரைப் பதிகம்.
தனிப்பாடல்கள்.
கீர்த்தனைகள்.
மங்களம்.

ஸ்ரீ
ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம:

ஸ்ரீ வானமாமலை மடத்தின் ஸ்ரீ ராமாநுஜ ஜீயர் ஸ்ரீமுகம்


நமது மடத்தில் நித்ய‌ததீயாராதனக்ரந்த கால‌ க்ஷேபாதிகளும் நமது மடம் அரங்க நகரப்பன் திருவாராதனமும் அவிச்சின்னமாக நடந்து வருகிறபடி தாங்கள் அனுப்பிய 'குழைக்காதர் பிரபந்தத் திரட்டு' என்ற நூலினைக் கடாக்ஷித்தோம். தமிழுக்கு உரையாணி போன்ற பல பெரியோர்கள் வாழ்ந்த தெந்திருப்பேரையில் எழுந்தருளியுள்ள மகரநெடுங்குழைக்காதரைப் பாட்டுடைத் தலைவனாகக் கொண்டு கலம்பகம், பிள்ளைத்தமிழ் போன்ற சிறு பிரபந்தங்கள் தோன்றியுள்ளன. அவைகளில் இதுவரை அச்சேறாத 'குழைக்காதர்கலம்பக'மும், 'குழைக்காதர் சோபன'மும் வெளிவந்துள்ளமை பற்றி மிக்க சந்தோஷமானதே. இந்நூலாசிரியர் பெயர் குறிக்கப் பெறவில்லை. ஆயினும் ஆசிரியர் ஆழ்வார்களின் அருளிச் செயலாழ்கடலில் திளைத்தவர் என்பது படிப்போருக்குப் புலனாகும்.

நம் மடம் ஆஸ்தான வித்வான் அபிநவ காளமேகம் அனந்த கிருஷ்ணய்யங்கார் மரபில் தோன்றி தமக்குக் கிடைத்த ஞானத்தை பகவத் விஷயத்தில் ஈடுபடுத்தி இந்நூலை வெளியிட்ட பதிப்பாசிரியர் திருமதி பத்மஜா அனந்தராமன் அம்மையார் அவர்கள் பல்லாண்டு வாழ்ந்து பகவத் கைங்கர்யங்களைச் செய்து எல்லாவகையான நன்மைகளைப் பெற நம் மடத்துப் பெருமாளான‌ அரங்கநாதரப்பனையும், ஸ்ரீவரமங்களா சமேத ஸ்ரீ தெய்வனாயகப் பெருமாளையும் பிரார்தித்து மங்களாசாஸ‌னம் செய்கிறோம்.

வானமாமலை
(10-4-1992) ஸ்ரீராமாநுஜர்
பிரஜோத்பத்தி (கையொப்பம்)
பங்குனி - 28
-----------------------------------------------------------
PREFACE

'Then felt I like some watcher of the sky
When a new planet swims into his ken'

John Keats thus described his joy on first looking into Chpman's Homer. I had a similar feeling when by chance I came across a few wornout scripts in Tamil language in my village house. They were brittle yellowise brown paper - manuscripts partly moth-eaten and partly destroyed by silver-fish (LAPISMA), a tiny insect that drills holes in papers. At once I rescued and resurrected them from oblivion and planned to give them when to the Tamil speaking world. The timely help of Thirumalai -Thiruppathi Devasthanam's financial help was in fact a blessing in guise. It encouraged and induced me to publish a good and devotional hymn book to sing in praise the glory of Sri Mahara Nedumkuzaikathar of the celebrated Vishnavite Pilgrim Center Thenthiruperai in Tamil Nadu. The outcome is this Onthology 'Kuzhaikather Prabandha Thirattu'. May the Lord of the Seven Hills guide and guard me in this divine attempt.

This present verse collection is a rare and rich compilation of devotional hymns in the form of minor Prabandhams. Some of them like 'Kuzaikathar Kalampagam' ' Sobanam', 'Kirthanas', 'Santhada pathu' and 'Thirupani Malai' are not yet published. Other works like the decade of 'Nammalvar', 'Thenthiruperai Pasuram' is added as it forms Part and Parcel of the life of the inhabitants of Thenthiruperai. A number of lyrics are compiled lest they should be forgotten. Both 'Kuzhaikathar Pillai Tamil', and 'Kuzhaikathar Kalambagam' are directly copied from old manuscripts with stress and strain where the author's names were not found. Though 'Kuzhaikathar Pillai - Tamil' has been printed once it is not popular in the home town. But here it is added. Each and every prabandham is preceded by a foreword and succeeded by a glossary. The foreword in Tamil introduces the literary work. There is a general introduction in regional language about this anthology. A brief account of the tiny village of Thenthiruparai and the deity there will be a valuable guide to the readers.

An introduction from Sri. Pattar-Piran Ramanuja Swami, the present Jeer of Vanamamalai Mutt adorns this collection at the outset. It is being followed by an introductory message from Thiru T.V. Makara Bhushanam, the retired assistant collector of customs; well-versed in Tamil,English and Sanskrit. His love for Vaishnavism is enffable.

The aim in compiling this authology is to put into print the varied literary blossoms with religious aroma and to weave them into a garland of Poesy. This humble literary attempt has been dedicated to the memory of my beloved paternal uncle, Sri.P. Sri Acharya, the veteran Tamil Scholar. A learned man like him needs no introduction to the students of Tamil literature. His was a life devoted to the studies and research in Kamba Ramayanam and Vaishnavite Literature. His magnum opus Sri. RAMANUJA' won him the Sahitya Academy Award. He was the author of the celbrated serial Chithira Ramayana (awaiting publication). His 'Chithira Thiruppavai' has already been published by the T.T. Devasthanam. He has hundred of books and essays written in Tamil to his credit. Hence it is my bounden duty to dedicate this anthology to him from whom I inherited the love and taste for my mother tongue.

There are 96 kinds of minor literary poetic compositions according to Tamil tradition. More and more are added to them. The folk-song motif is the striking theme in them. One of the most popular forms of these prabandhams is 'Kalampagam'. It means a godevil of flowers of many hues. Learned people as the custodiens of literary traditions have no sympathy for folk-songs. But sometimes the folk-motif enters into the main literary stream. It also rejuvenates and enriches it into a minor literature or Prabandham. Poetry and folk songs are fused together and set in harmony in Kalambagam. Generally Kalampagam is a minor prabandham consisting of 100 Poems composed with the 18 parts of Kalampagam. Slowly this number of metrical devices increased from 18. But the style remains simple and appealing. Even today it retains its youthful charm and vigour. As per tradition Kalampagams are written to sing in praise of the deity of a temple such as Anzhahar Kalampagam or the place where the temple is situated such as 'Thiruvengada Kalampagam'. Sometimes they are sung in honour of a sing or a spiritual guru. But none of these rises to the height of 'Nandi-Kalampagam'.

This tiny village of Thenthiruperai has the unique honour of having two Kalampagams to its credit. One is 'Thiruperai Kalampagam' already published by its author, Sri. Anantha Krisha Iyengar and the other is 'Kuzhaikadhar Kalampagam' which is now being published for the first time. It appears to be an anonymous work. But its poetic merit speaks volumes about the unknown and unheard author. In brief it is a beautiful literary poetic price 'Kuzhaikadar Kalampagam' is a wonderful collection of 100 poems. It commences with 'Kappidal' or 'the song of Protection'. The Kappu Poem is followed by a Poem of worship to Nammalvar addressing his spiritual guru, Nammalvar as Parankusan the author makes an appeal to him. He wants his religion's leader to control other religions first as the elephant is controlled by the spear known as 'Ankusam'. The poet requests the reader to put up with him for what he lisped in verse may have flaw. Yet he has tested his poetic skill by making many to listen to his composition. The humility of the poet is obvious. The varied metrical devices and patterns reveal his poetic genius. His simple style flows fluently like the meanderings of the perennial river Thamirabarani. It is a pity that many a scholar of the past missed this noble piece of literature with its divine message to have faith in God and translate this faith however limited with constructive actions.

'Kuzhaikadhar Pillai Tamil' occupies the second place in this edition. It has been taken down from an old worn out manuscript. This rich piece of literature is little known to villagers. It is said to have been published once from Dr. U.V.S.'s manuscript library. It has been added here to make it popular among the devotees of Kuzhaikadhar. 'Pillai - Tamil' is another popular type of literature. It is believed to be the first and foremost of the varied types of minor literature. Its seed is embedded in Tolkappiyam. But the real father of this kind of poetry is the great Vaishnava saint Perialvar. The poet describes Krishna's nativity making Thirukkottiyur in Tamil Nadu as the birth place of Krishna.

Generally 'Pillai Tamil' is a graphic account of the childhood games and sports of the poetic hero in verse. It is in praise of the childhood in all its varying stages. The rapid growth and development of the child with its pranks and mischiefs are well brought-out as beautiful pen-pictures. In fact 'Pillai Tamil' is a lovely piece of poetic art making the reader become one with the child. The innocence, the gaiety and the sportive spirit of the infant enchants one and all. 'Pillai Tamil' starts singing of the child from its third month to twenty-first month. The hero of the poem is either God or King. Imagining the hero as a child, the poet sings of the ten stages of its growth with ten songs for a stage sung on every alternate month from the third to the twenty-first month. 'Kuzhaikadhar Pillai - Tamil' is no exception to this. It sings in praise of Lord Kuzhaikadhar in His infancy.

The first stage of Kuzhaikadhar 'Pillai Tamil' offers prayer for the welfare of the child in 14 poems seeking the blessings of Saraswathi, the Goddess of Learning, Sri. Ramanuja, the spiritual guru of Vaishnavites and all the twelve Alvars. This section is known as 'Kappu' or 'the song of Protection'. The rest of the poem shows the beautiful and captivating gestures of the various games of the child. The to and from wavy movements of the child are quite picturesque. Lulllaby follows. The mother lulls the child to sleep by her melodious songs. The next few stages really enchant us. The Song of clapping hands and the song of kisses thrill us. In the welcome song the mother cheers up the tiny toddler to catch-hold of her to move forward. Next is the song of the Moon. Here we find the mother making a plea to the moon to come down to appease the crying child. All these songs are common to both the sexes. If it is a female child, the last stages are the songs of swing, bath and ammanai. As the child is a male one here, these are in addition the songs of destroying playfully the sand castles built by the female children, the song of beating the kettle drum and finally the song of pulling the toy- cart playfully. the spontaneous outpourings of the mother about her child's naughty games andmis- chievous tricks, capture our heart, mind and soul. The poet takes us from the world of the child to that of a divine one. The language describing these divine activities rises naturally to a grand and majestic tenor. In such a mood the poetry becomes genuine and sincere elevating us to a nobler plane. The words of Reed seem to endorse this view for he says:

The experience of Poetry is in the art of creation; the experience is the poetry and is wholly a mental units. In the unconscious mind it may strike root: from that hidden source it may send up a shoot, strike with the conscious brain unasked'.

Kuzhaikadhar Pillai Tamil is followed by 'Kuzhai kadhar Sobanam'. It is a piece of folk-lore taken down directly from the oral literature of the women-folk of Thenthiruperai. It is like a ballad poem with the two striking themes of the love and courage of Kuzhaikadhar. Then comes the collection of the simple but effective 13 poems entitled 'Santhana Pathu'. It is quite popular among the inhabitants of this village as an elixir for the childless couples. A sincere and pious recital of this piece has been rewarding to issueless couples as born in testimony to the people of Thenthiruperai. This oral piece in verse is being published for the first time. 'Santhana* Pathu' is followed by a variety of songs like 'Kirthanas'. These lyrics are short and sweet and can be set to music.

A number of miscellaneous rural songs are also compiled here. The celebrated 11 pasurams of Nammalvar known as 'Thenthiruperai Pathigam' precede this collection of minor poems. Most of them are part and parcel of the daily rituals of worship in Kuzhaikadhar temple and also in the sweet homes of these villagers. A fairly good collection of various metrical pieces on the verge of being forgotten after their first publication are collected and compiled in this anthology. Some of them are prison-poems. Once many of the people from Thenthiruperai were arrested and imprisoned in Tirunelveli Town which part is even today remembered as Prison Street. (KAVAL PURAI THERU). The reason was non-payment of taxes due to the failure of monsoon. Their chief grief was not for leaving behind their kith and kin but because of their inability to worship their Lord Kuzhaikadhar every day and to proceed to the neighbouring village Alwar Thirunagari to offer their obeisance to Nammalvar Die-hards. As they were deprived of this divine opportunity, their sorrow and sadness burst out. Their outpourings in verse are reprinted here. The most prominent of these compositions is 'Kuzhaikadhar Pamalai', a poetic garland of 103 Poems by Narayana Dishadhar. It was published byDr. U. V. Swaminatha Iyer as 'Poem of the Prison' (Chirai Thantha Chenkuyil) with a valuable introduction. Already it has been published by me separately as a hymn-book for daily worship. Some of the remarkable single pieces in metre added here were written by my grand - father Sri. Anantha Krishna Iyengar, a native of this village. An anonymous interrogative poem in 4 lines decorates the front wall of the first Mantapam of Kuzaikadhar temple. The poet wonders if there is anything equal to the eternal, never fading red-lotus face of Lord Kuzhaikadhar addressed as Vadatha Chenthamarai. The poet poses the problem to the Sun - god for He has visited all the planets of the universe. This enigmatic poem is also noted down in this edition. A mural poem presented in the form of the temple-car adorning the front part of the temple is also recorded here in its pictorial form 'Radha Banthanam'. The design or the verse is known as 'Chakra Banda (and anybody deciphred it used to get a reward in those days of yore).

The contribution was made by my paternal grand-father, Kavi Pitchu Iyengar. The present Anthology is concluded with a song of blessing called Mangalam.

In the days of my childhood my house used to rumble with the pasurams of Alars. The lively literary debates and discussions of my paternal circle with its pals left a deep impact on me. The musical recital of the gymns of 'Nalayira Divya Prabandam' in the Vaishnavite temples and in our sweet homes strengthened my mind, heart and soul. It often haunted me like a passion and kindled my religious fervour. Already I had been born and brought upin a literary atmosphere surcharged with the singing of these poetic compositions. No doubt God is present in several forms with different names. In the name of Swami Makara Nedumkuzhaikadhar I got the inspiration of undertaking this divine work and in the form of the Lord of Thiruvenkadam I received the financial assistance to complete it. In honour of Lord Kuzhaikadhar the minor works and sundry poems on Him are collected and compiled as a living monument to posterity that will not willingly let it die.

May the Lord guide and guard us all.

A. Padmaja Anantharaman.

Printed by: Sri. Ratnam Press, Tin. - 6

-----------------------------------------------------------
THENTHIRUPERAI SRI SWAMI MAKARA NEDUN KUZHAIKATHAR

Thenthiruperai, situated on the trunk road connecting Tirunelveli and Tiruchendur in Tamil Nadu is a small village lying on the banks of river Tambirabarani (also known as porunai). The village has traditionally nurtured Tamil literature with religious fervour.

Thenthiruperai is one of the 108 vaishnavite pilgrim centres and also forms part of the Nava Thirupathy of South Tamil Nadu. The name ' Thenthiruperai' is derived from 'Per Aiel' which in Tamil connotes the lofty and majestic castles and forts.

Nammalwar, the mystic saint has immortalised the village with his 'MANGALA SASANAM' (10 Tamil verses in "Thiruvaimozhi", one of the four parts of "Nalayra Divya Prabantham"). These poems describe Nammalwar's passionate love for the Lord of Thenthiruperai in the Nayaki - Nayaka bhava, endeared as Parankusa Nayaki.

Makara Nedunkuzhaikathar is the presiding deity. The Lord's name might have been a Tamil rendering of the original Sanskrit version "Makarayutha karna pasan" or simply Makara Bhushanam. The legend goes that on a full moon day in the month of Panguni under the star 'UTHIRAM', Neela Devi (Mother Earth) who was doing penance on the banks of the river found a pair of glittering fish-like ear rings (Makara). Devi felt that they would well-adorn the long and big ears of her Lord, her lover, Mukil Vannan, the cloud-hued. The Lord appeared before her and made her happy by wearing them. Hence the name Makara Nedunkuzhaikathar. The place where the ear-studs were found is known as "Kudupunalthurai". It is believed that the long and beautiful ears of the Lord of Thenthiruperai relish the vedic recitation, festive sound, and the yell of the merry-making children. This is the reason why the "Garuda Sannathi" is not situated in front of the Lord but situated at some distance which is a peculiar feature not seen in any other Vaishnavite temple.

The present resident community owe their origin to a holy ancestry which specialised a branch of Sama vedha, known as Jaimini Sama vedha. The swara recitation is unique to Thalavakara Jaimini Sama vedha. Thalavaikara was the chief disciple of Rishi Jaimini. Kenoupanishad is also known as Thalavakara upanishad. Presently there is only one patasala at Thogur in Tanjore District offering Jaimini saka of samaveda.

Madurakaviyar the celebrated hagiographer of Nammalvar is believed to be the ancestor of the residents. The village had been made holy and divine by the visit to Sri Ramanuja. Thenthiruperai is also the birth place of many reputed poets, scholars, and freedom-fighters. It possesses a number of literary compositions like "Kuzhaikathar Pillai Tamil", "KUZHAIKATHAR KALAMBAKAM" and "SANTHANA PATHU". The pamalai, garland of 100 verses on Kuzhaikathar written in sweet and simple Tamil is being recited by all everyday.

May Lord MAKARA NEDUN KUZHAIKATHAR Bless All.

-----------------------------------------------------------
அணிந்துரை

"ஆடி ஆடி அகங்கரைந்து இசை
பாடிபாடி கண்ணீர் மல்கி எங்கும்
நாடி நாடி நரசிங்கா! என்று
பாடி வாடும் இவ்வாணுதலே".
என்று ஆரவாரத்துடன் பக்தி வெள்ளத்தில் பூரித்துக் கொண்டிருந்த நம்மாழ்வாருக்கு தன்னால் முடியாததொரு ஒன்றுமில்லை என்ற எண்ணமும் ஊர்ஜிதமாகிவிட்டது - "என் முன்னைக் கோளரியே! முடியாதது என் எனக்கே?" அப்படியிருந்தும், எம்பெருமானைக் காண்பதற்குத் தகுதியான கர்மயோகம் முதலான உபாயங்கள் ஒன்றுமில்லாத‌ தனக்கு "தடவிகின்றேன் எங்கு காண்பன் சக்கரத்து அண்ணலையே?" என்ற ஐயமும் உண்டாகிறது. திருமாலிடம் கொண்ட காதல் பித்து - பிரமானந்த பித்து - அவரை ஆட்கொண்டது. பராங்குச நாயகியாகி தன் ஆறாக்காதலை அப்பட்டமாகத் தன் தோழிகளிடமும், அன்னைகளிடமும் சொல்லி, தெளிவு படுத்தி மனச் சோர்வும் அடைகிறாள்:

"நாணியினியோர் கருமமில்லை
நாலயலாருமறிந் தொழிந்தார்."
* * * *

உற்றார்கள் தன் காதல் வேகத்தைத் தணிக்கச் சொன்ன‌ வழிகளையும் ஒத்துக்கொள்ளவில்லை, செவி சாய்த்துக் கேட்கவுமில்லை. ஒரே பிடிவாதமாகத் தன் காதல் சுரம் நிவர்த்தியாக வேண்டுமென்றால், தன்னைகாக்க வேண்டில் "ஆய்ப்பாடிக்கே என்னை உய்த்திடுமின்", என்று கோதையைப்போல் அங்கலாய்க்கிறாள்.

காதலினால் பரமனை அடையலாமென்ற சித்தாந்தம் நமது வைணவ, சமய பூர்வாச்சாரியார்களின் பாக்கனிலிருந்து தெளிவாகிறது. நாயகி நாயக பாவத்தினால் ஜீவாத்மா பரமாத்மாவைத் தேடித் திரிந்து ஒன்றுசேர்கிறது.

பராங்குச நாயகியும் இதற்கு விலக்கில்லை. தேடித் தேடி அலைந்து தன் மனம் குருகூருக்குக் கிழக்கே மூன்று கல்தொலைவில் தாமிரவருணி ஆற்றங்கரையில் இருக்கும் தெந்திருப்பேரை நகரில் வீற்றிருந்த திருக்கோலத்தில் இருக்கும் நிகரில்முகில்வண்ணணான, மகரக்குழைக்காதனிடம் சென்றுவிட்டது என்றும், இனி ஒரு கணம்கூட‌ தாமதிக்காமல் அவனிடம் செல்லவேண்டியதுதான் என்றும் உரைக்கிறாள்.

"வண்ணம் திரிவும் மனம் குழைவும்
      மானமில்லாமையும் வாய் வெளுப்பும்
உண்ணல் உருமையும் உள் மெலிவும்
      ஓதநீர் வண்ணனென்பான் னொருவன்
தண்ணந் துழாய்யன்னும் மாலைகொண்டு
      சூட்டத்தணியும் பிலம்பன்றன்னைப்
பண்ணழிய பலதேவன் வென்ற‌
      பாண்டி வடதென்னை உய்த்திடுமின்". (நா.தி)

காதல் வெள்ளம் பீறிட்டு, "வெள்ளைச்சுரிசங்கோடாழியேந்தி" என்றும் ஆரம்பித்து, "ஊழிதோறூழியுருவும் பேரும்" என்று தலைக்கட்டுகிறாள் பராங்குச நாயகி. தெய்வீகக் காதலர்கள் ஒன்று சேர்ந்து விட்டால் அப்புறம் சோகம் ஏது? மோகம் ஏது? 'தத்ர கோ மோஹ:? க: சோக:?' என்கிறது உபநிஷத்து.

இப்படிப் புகழ் பெற்ற மகர நெடுங்குழைக்காதனைப் பற்றிய பாட்டுகள்தான் இந்த பிரபந்தத்திரட்டாகிய களஞ்சியத்தில், திருமதி பத்மஜா அனந்தராமன் அவர்களால் தொகுத்துப் பிரசுரிக்கப்பட்டு வாசகர்களுக்கு அமுதமாக‌ அளிக்கப்பட்டிருக்கிறது. வைணவ சமய கருத்துக்கள், பொதுக் கருத்துக்கள் இவைகளின் உயிரோட்டத்தை இதில் காணலாம். எம்பெருமானை வாயாரத் துதித்து, தலையார வணங்கி பாக்களை ஓதுவதே நமக்குத் தவம் என்பது இப்பிரபந்தத் திரட்டிலிருந்து தெளிவாகிறது. இத்தகைய பக்தியே நாட்டு மக்களுக்குத் தவம் என்பதும் புலப்படுகிறது. பூதத்தாழ்வாரின்,

"ஏந்திப் பணிந்து அவன் பேர்
ஈரைஞ்நூறு எப்பொழுதும்
சாற்றியுரைத்தல் தவம்."
- என்பதை நினைவூட்டுகிறது. கீதா சாரியனின் 'ஸததம் கீர்த்தயந்தோ மாம்', என்பதும் பொருந்தும். புலன்களை அடக்குவதற்று வழி பக்தி ஒன்றேதான். வேறு வழியொன்றும் தெரியவில்லை; 'நான்யப் பந்தா வித்யதே' என்கிறது புருஷஸுக்தம். உண்மையாக உள்ளம் உருகி உவப்புடன் அந்த மகர நெடுங்குழைக்காதனை வழிபடும்போது உள்ளம் தூய்மை பெற்று பூரிக்கிறது.

திருமதி பத்மஜா அனந்தராமன் அம்மையார் ஓர் ஆங்கிலப் பேராசிரியை. இருந்தும் தமிழ் இலக்கியத்தில் ஈடுபாடு அதிகம். தன் கல்லூரிப் பணிகளையும், குடும்பத் தலைவி என்ற பொறுப்பையும் செவ்வனே செய்து கொண்டு, தன் ஆற்றலின் வேகத்தில் தமிழையும், அதன் நடை, ரசனையும் அனுபவித்து,"தான் பெற்ற இன்பம் பெருக இவ்வையகம்" என்ற நோக்கத்துடன் இப்பிரபந்தத் திரட்டை அளித்திருக்கிறார். ஏற்கனவே அவர் இரண்டு புத்தகங்களை வெளியிட்டுள்ளார். அவருடைய நற்பணிக்கு திருவேங்கட முடையானே முன்வந்து பணமுதலீடும் செய்து, ஊக்குவித்து 'முயற்சி திருவினையாக்கும்' என்பதற்கேற்ப அம்மையாரின் தெய்வீகத் தொண்டு ஓர் எடுத்துக்காட்டாகும். இப்படி ஓர் பிரபந்தக் களஞ்சியம் நமக்குக் கிட்டாவிடில், குழைக்காதனைப் பற்றியும், சிற்றூராகிய தென்திருப்பேரையைப் பற்றியும், அங்கு வாழும் மக்கள் பக்தி நெறியைப் பற்றியும் நமக்கு எங்கு தெரியப்போகிறது? அன்னாருடைய பணிக்கு என் ஆசியும் அன்பும். பெருமாளை வழிபடுவது அவர், இவர்களை காப்பதும் அவரவர் கடமையாகி விடுகிறது. எப்படி எல்லாம் பேரை மக்கள் குழைக்காதனைக் கொண்டாடி இருக்கிறார்கள்! - பாமாலை, கலம்பகம், பிள்ளைத்தமிழ் என்றெல்லாம். தங்கள் ஊர் தெய்வம் அல்லவா? மற்றும் குடும்பத்தலைவனும் கூட. அவனை விட்டுப் பிரிய மனமில்லாமல் வேதனைப் படுகிறார்கள்.

சிறையிலிருந்து மீட்டிய செல்வனல்லவா அவன்! தான் செய்யாத குற்றத்திற்குத் தண்டனை அனுபவித்து வரும் தீட்சதர்,"என் சிறை நீக்கிவித்தாயிலையே" என்று கண்ணீர் விட்டுக் கதறி அழும்பொழுது நம்மையும் அறியாமல் நம் கண்களில் நீர் மல்கின்றன. என்ன உருக்கம்! இனி பாசுரத்தைப் பார்ப்போம்:-

"பொன்சிறை நீக்கிவித்தே பறக்கின்ற புள் அரசே
என் சிறை நீக்குவித்தாயிலையே இகல் ஆடரவ
வன்சிறை நீக்கினை வானவர்க்காக மகிழ் வினதை
தன் சிறை நீக்கினை ஆரா அமுதமும் தந்தனையே."
(கு.பா.)
அவனைத் தங்கள் குடும்பத்தில் ஒருவனாகவே கருதி அவனைச் சீராட்டித் தாலாட்டி, சப்பாணி கொட்டி இரசிக்கிறார்கள். குழந்தையை இடுப்பில் வைத்துக் கொண்டு நிலாவைக் கூப்பிடுகிறார்கள். அவன் விளையாட்டுத் தேரை இழுத்துவரும்பொழுது அவன் நடையைக்கண்டு உள்ளம் பூரிக்கிறார்கள். இவையெல்லாம் நமக்கு பெரியாழ்வாரின் பாசுரங்களை நினைவூட்டுகின்றன.

***

திரு வானமாமலை ஜீயரின் ஆசியைப் பெற்ற இந்த அம்மையாருக்கு என் வாழ்த்துக்கள். ஆரா அமுதமாக இனிக்கும் இவ்வரியப் பிரபந்தத் திரட்டுக்கு அணிந்துரை வழங்கும் வாய்ப்பைக் கிடைத்தற்கரிய பேறாகக் கருதுகிறேன். இதுவும் குழைக்காதனின் செயலாகவே கொள்கிறேன்.

"ஆழியங்கையனை ஏத்தா வல்லா ரவர்
அடிமைத்திறத் தாழியரே"
*என்று நாமும் பாடிப் பயனடைவோமே!

எழுதியவர்:
தூத்துக்குடி T.V. மகரபூஷணம்
16-4-1992. (ஓய்வு பெற்ற) உதவி சுங்க இலாகா கலெக்டர்

-----------------------------------------------------------
என்னுரை
--------

"பாமாலை போன்ற பக்திப் பனுவல்கள் இல்லாவிட்டால் தமிழகம் சம்பந்தப்பட்ட வரையில் சமயம் ஊமைதான்; தத்துவம் நொண்டியாகிவிடும், அறிவு குருடாகி, அருள் இருளாகும்; கோயில்களில் தெய்வம் கல்லாகவும், செம்பா கவும் நின்று கொண்டிருக்கும்" என்று கம்ப மேதை திரு பி.ஸ்ரீ. ஆசார்யா பன்முறை குறிப்பிடக் கேட்டதுண்டு. ஆனால் அக்கூற்றின் ஆழ்ந்த பொருளை அண்மையில் தென்திருப்பேரை ஸ்ரீ மகர நெடுங்குழைக்காதரின் பாடல்களைக் கற்றுணர்ந்த பின்னரே அறிந்தேன்.

அறியா இளமையிலே, எனது ஊராகிய தென்திருப்பேரையில் வயது வேறுபாடின்றி இருபாலரும் குழைக்காதரின் பாடல்களை இனிமையாகப் பாடக் கேட்டதுண்டு; பலர் பாராயணம் செய்யப் பார்த்ததுண்டு. கற்றலினும் கேட்டல் நன்று என்ற அரிய உண்மைக்கேற்ப பழக்கத்தின் காரணமாக எனது மனத்திலும் பல பாசுரங்கள் பசுமரத்தாணி போல் பதிந்தன. வீட்டில் இடையறாது குழைக்காதர் பெருமையினைக் கேட்டுக் கேட்டு மகிழ்ந்த தால் தினம் தவறாமல் அவர்மீது எழுதப்பெற்ற பாசுரங்களைப் பாராயணம் செய்யத் தொடங்கினேன். நாளடைவில் எனக்குக் குழைக்காதரிடம் நெருங்கிய ஈடுபாடு ஏற்பட்டது. அவரிடம் கொண்ட பிணைப்பும், இணைப்பும் நாளொரு மேனியும், பொழுதொரு வண்ணமுமாக அதிகரித்து வந்தன. நாளடைவில் அவரே 'எனது உள்ளங்கவர் கள்வன்' எனச் சிறிது சிறிதாக உணர்ந்தேன். பாராயணம் பல புரிந்து தழும்பேறிய என் நா, கற்றறிந்த பிறகு அவர் மீது பாடப்பெற்ற பாசுரங்களைச் சுவைக்கத் தொடங்கியது. யாம் பெற்ற இன்பம் பெறுக இவ்வையகம் என்ற உணர்வின் விளைவால் குழைக்காதர் புகழினைப் பாரத மெங்கும் பரப்ப வேண்டுமென நினைத்தேன். சம்ப்ரோக்ஷணம் காணவிருக்கும் இப்பிரானும் அடியேனுக்கு ஒரு நல்ல வாய்ப்பு அளித்ததாகக் கருதினேன்.

இத்திருப்பணிக்காக எல்லோரையும் போன்று பொற்காசுகள் மாத்திரம் கொடுத்தால் போதாது, காலவெள்ளம் அடித்துச் செல்ல முடியாத அழியாச் செல்வத்தினைக் கொடுத்தல் நலம் என எனது உள்ளுணர்வு உணர்த்தியது. தமிழ்க் குடும்பத்தினைச் சேர்ந்த நான் இலக்கிய முத்திரை பொறித்து இச்செல்வத்தினைக் கொடுக்க விழைந்தேன். எனவே நான் அசைபோட்டுக் கொண்டிருந்த, ஆழங்கால் பட்ட பாடல்களைப் பிறரும் அறிந்து கொள்ளும்படி உரைவளத்துடன் கொடுக்கும் பணியில் ஈடு பட்டேன்.

'நன்னெஞ்சே! நம்பெருமான்
நமக்கருள்தான் செய்வானே!'

என்ற நம்மாழ்வார் வாக்கினில் முழு நம்பிக்கை கொண்டு குழைக்காதர் பற்றிய பிரபந்தங்களைத் திரட்டினேன்.

இராமபாணப் பூச்சிக்கு இரையாகிக்கொண்டிருந்த 'குழைக்காதர் பிள்ளைத்தமிழ்' 'குழைக்காதர் கலம்பகம்' போன்றவற்றிற்கான கைப்பிரதிகளைத் தற்செயலாக வீட்டில் கண்டெடுக்கும் அரிய வாய்ப்புக் கிடைத்தது. எனது தாத்தாவான அபிநவ காளமேகம் திரு. அனந்த கிருஷ்ணய்யங்கார் 1946-ம் ஆண்டு தாம் பாடிய 'திருப்பேரைக் கலம்பக'த்தினை வெளியிட்டார். இதுவரை அச்சிடப்படாத ஆசிரியர் பெயர் தெரியாத குழைக்காதர் கலம்பகத்தின் கைப்பிரதியினை கற்று மகிழ்ந்ததுடன் பிறரும் படித்தறிய வேண்டுமென்ற வேணவா என்னை உந்தியது. குழைக்காதர் பற்றிய பாடல்கள் அழிந்து விடாமலிருக்க அவற்றைப் பதிப்பிக்கும் பணியில் முனைந்தேன். மேலும் அங்கிருக்கும் மகளிரின் வாய்மொழி இலக்கியமாக விளங்கிய குழைக்காதர் சோபனம், ஊஞ்சல் பாட்டுக்கள், கீர்த்தனைகளை நேரில் சென்று திரட்டினேன். ஏற்கனவே ஒருதடவை அச்சிட்டு மக்களால் மறக்கப்பட்டிருந்த வேறு சில தனிப்பாடல்களையும் இத்துடன் இணைத்தேன். தற்செயலாக 'குழைக்காதர் பிள்ளைத் தமிழி'ன் கைப்பிரதியும் கிடைத்தது. இதிலும் ஆசிரியர் பெயர்பற்றிய விவரங்கள்காணப்படவில்லை. இப்பகுதியினருக்கே இவ்விரு நூல்களும் புதுமை விருந்தாக இருந்தன. ஆனால் உ.வே.சா. நூலகத்திலுள்ள ஏட்டுச்சுவடியில் இப்பிள்ளைத் தமிழின் ஆசிரியர் திருமேனி கவிராயர் எனக் குறிப்பிடப் பெற்றிருந்தது. கோயில் மண்டபக் குறட்டில் ஆசிரியர் பெயர் குறிப்பிடப்படாத, மிக அழகான, சிந்தனையைத் தூண்டும் 'கண்டாயோ' எனத் துவங்கும் பாடல் ஒன்று காணப்படுகிறது. இது தலநாயகனின் வாடாமரையான திருமுகப் பொலிவினைப் பறைசாற்றுவதாக அமைந்துள்ளது. இத்துடன் மண்டபச் சுவரினை அலங்கரிக்கும் 'இரத பந்தனம்' என்ற சித்திரக் கவியும் இதில் இணைக்கப் பட்டுள்ளது. 'குழைக்காதர் மங்களத்துடன்' இனிது முடித்தேன். இத்தருணத்தில் எதிர்பாராத விதமாக திருமலை - திருப்பதி தேவஸ்தானத்தினரின் நிதி உதவி கிடைக்கப்பெற்றேன். எனது உள்ளத்தில் நீங்கா இடம் பெற்ற என் குலநாதனான திருவேங்கட நாதனே என் திருப்பணிக் காரியத்திற்கு அருளாசி வழங்கியது போன்று பக்திப் பரவசம் அடைந்தேன். அடியேன் என்றென்றும் திருமலை - திருப்பதி தேவஸ்தானத்திற்குக் கடமைப் பட்டிருக்கிறேன்.

குழைக்காதர் மீது பாடப்பெற்ற மலர்ச்சரங்களைக் கட்டிக் காத்து வரப்போகும் இளைய தலைமுறையினருக்குத்தருவது கடமையென எண்ணினேன். ஏனென்றால் இத்தகைய திருப்பணிகள் மூலம்தான் சமயம் ஊமையாகி விடாமலும், தத்துவம் நொண்டியாகிவிடாமலும், அருள் இருளாகி, தெய்வங்கள் வெறும் சிலையாக நிற்காமலும் தடுக்க முடியும் என்பது எனது தாழ்மையான கருத்து. இதனால் இப்பணியினைத் தொடர்ந்தேன். மேலும், அடியேன் பூமாலை தொடுக்கவில்லை. பாமாலை புனைய வில்லை. பொன் மாலை அளிக்கவுமில்லை. நம் பெரியோர் வழித்தடம் சென்று அவர்கள் விட்டுச் சென்ற பக்தி மணம் கமழும் இலக்கிய மலர்களைத் தொகுத்து சம்ப்ரோஷனம் காணவிருக்கும் மகரக்குழையனுக்கு இவ்வாடாத மலர் மாலையினைச் சூட்டி மகிழ விழைந்தேன், துணிந்தேன், செயல்பட்டேன். இப்பிரானின் அருளால் முயற்சி திருவினையாகியது. அதன் விளைவே இவ்விழாவின் இனிய வெளியீடாக மலரவிருக்கும் இந்த 'குழைக்காதர் பிரபந்தத் திரட்டு' என்ற‌ நூலாகும்.

இவ்வாடா மலர் மாலையில் இடம்பெற்றுள்ள‌ 'குழைக்காதர் கலம்பகம்' 'குழைக்காதர் பிள்ளைத் தமிழ்' 'சந்தானப்பத்து' , தென்திருப்பேரைப் பாசுரம், தனிப் பாடல்கள், 'சோபனம்' போன்ற ஒவ்வொரு சிறு பிரபந்தத்தினை அறிமுகப்படுத்தும் வகையில் ஒரு நூல்முகம் எழுதப்பட்டுள்ளது. பிரபந்தத்தின் இறுதியில் இந்நூலிலிருக்கும் பாடல்களுக்கான அரும்பதச் சொற்கள் அடங்கிய குறிப்புரை ஒன்று விளக்கமாகவும், விரிவாக‌வும் தரப்பட்டுள்ளது. இந்நூலின் முகப்பில் காணப்படும் முன்னுரை ஆழ்வாரால் மங்களாசாசனம் செய்யப்பட்ட‌ தென்திருப்பேரை என்னும் பதியின் சிறப்பினையும், குழைக்காதரின் பெருமையினையும் கூறுவதாக அமைந்துள்ளது.

ஓராண் வழிக் கிராமமாகத் த‌ற்போது 29வது பட்டத்தை அலங்கரிக்கும் நம்வர்த்தமான ஸ்வாமியான‌ பட்டர்பிரான் இராமனுஜ ஜீயர் ஸ்வாமிகள் துவங்கி வைத்த தென்திருப்பேரையில் எழுந்தருளியிருக்கும் மகர‌ நெடுங்குழைக் காதரின் சம்ப்ரோஷணத்திற்கு இவ்விழாவின் இனிய வெளியீடாக வரும் நூலாகிய 'குழைக்காதர் பிரபந்தத் திரட்டு' ஸ்ரீ வானமாமலை ஜீயர் ஸ்வாமிகளின் மங்களாஸாஸனத்துடன் பொலிவு பெற்று விளங்குகிறது. தமிழ் இலக்கியத்தில் ஊறித் திளைத்த எனது பெரிய தந்தையாரான கம்பச் சக்கரவர்த்தி திரு. பி. ஸ்ரீ ஆச்சார்யா எனக்குத் தமிழ்ப் பற்றினை ஊட்டினார். எனவே அன்னாருக்கு இந்நூலினை அன்பு காணிக்கையாகச் சமர்ப்பிக்கிறேன். எனது தந்தையார் நெல்லை வக்கீல் அ. நா. மகரபூஷணம் அடிக்கடி கூறியபடி ஆங்கிலத் துறையைச் சேர்ந்த அடியேன் ஆங்கிலத்தில் ஒரு சிறிய‌ அறிமுகம் எழுதுவது பொருத்தமாக இருக்கும் என‌ எண்ணி அதனை இந்நூலில் இணைத்திருக்கிறேன்.இந்நூலினை நல்லமுறையில் அச்சிட்டுத் தந்த‌ ஸ்ரீ ரத்னம் அச்சகத்தினருக்கு நன்றி. இந்நூல் வெளியிடுவதற்கு நிதி உதவி புரிந்த திருமலை - திருப்பதி தேவஸ்தானத்தினருக்கும் அடியேனுடைய அன்பு கலந்த‌ நன்றியினைத் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்.

இந்நூலிற்கு அணிந்துரை வழங்கிய பன்மொழி இலக்கியச் செல்வர் திரு டி. வி. மகாபூஷணம் அவர்கட்கும், ஆலோசனை பல கூறி உடனிருந்து உதவிய பண்டிதர் திரு. என். எஸ். கிருஷ்ணன் அவர்கட்கும், எனக்கு உறுதுணையாயிருந்து உற்சாகப்படுத்தி இலக்கியப் பணீயாற்றுவதற்கான சூழ்நிலையினை அமைத்துக் கொடுத்த என் வாழ்க்கைத் துணைவர் திரு. நா. அனந்தராமன் அவர்கட்கும் எனது நன்றி உரித்தாகுக.

இக்கலியுகத்தில் பிறவிப் பெருங்கடலில் அல்லல்பட்டு அவதியுறுங்காலையில் ம‌யர்வற மதிநலம் அருளிய தென் திருப்பேரை ஸ்ரீ மகர நெடுங்குழைக்காதர் திரட்டிலுள்ள‌ பாடல்களை மானிடத்தோர் பொருள் புரிந்து கற்றுணர்ந்து இப்புவியில் நீங்காத செல்வம் பெற்று நிறை வாழ்வு வாழத் திருவருள் புரிவாராக. இந்நூல் 'வணக்குடை தவநெறி வழி' நின்று புறநெறிகளைக் கட்டுவதற்கு வழித்துணையாக இருக்குமானால் அதுவே அடியேன் பெற்ற நற்பேறாகும். இந்நூலைக் கற்பதின் வாயிலாக நம்மையறியாமலே நாம் இப்பெருமானின் அழகிலும், இப்பதியின் பெருமையிலும், வளமையிலும் ஈடுபட்டு நம்மை மறக்கிறோம். நம் உணர்ச்சிகளை வெளிப்படுத்த வழியறியாது 'கார் வாழி பேரைகுழைக்காதர் வாழியினிக்காசினிக்கே' என வாயார வாழ்த்துகிறோம்.

குற்றம் நீக்கி குணம் பெருக்கி என்கிற முறையில் அடியேனை ஆசீர்வதிக்குமாறு அனைவரையும் அடிபணிந்து பிரார்த்திக்கிறேன்.

குழைக்காதர் திருவடிகளே சரணம்.

தாஸன்:
திருமதி பத்மஜா அனந்தராமன்.

-----------------------------------------------------------

முகவுரை

தென்டிருப்பேரை மகரநெடுங் குழைக்காதர் திருக்கோயில்.

'தென் பாண்டி நாட்டில் வளம் பல கொழித்துப் பாயும் பொருநை நதிக்கரையின் வலப் பகுதியிலே அமைந்துள்ள பேரூரே தென்திருப்பேரை. இது பக்தியோடு தமிழ் வளர்த்த பண்ணைகளில் ஒன்று. திருமால் கோயில் கொண்டுள்ள பாண்டி நாட்டுத் திருப்பதிகள் பதினெட்டுள் நம்மாழ்வார் உகந்த நவதிருப்பதிகள் குறிப்பிடத் தக்கவை. அவற்றுள் பழமையும், பெருமையும் மிக்கது தெந்திருப்பேரை.

"வேத வொலியும் விழா வொலியும் பிள்ளைக் குழாவிளையாட்டொலியும் அறாத்" திருப்பேரை என்று நம்மாழ்வாரால் போற்றப்பட்ட இத்திருப்பதியின் சிறப்பினையும், இங்குள்ள மகர நெடுங் குழைக்காதரின் மாண்பிணையும் இவண் காண்போம்.

தென்திருப்பேரை - அமைவிடம்:

தமிழ் நாட்டில் சிதம்பரனார் மாவட்டத்தில் ஆழ்வார் திருநகரிக்குக் கிழக்கே மூன்று கல் தொலைவில் திருநெல்வேலி - திருச்செந்தூர் பாதையில் திருச்செந்தூருக்கு மேற்கே தென்திருப்பேரை உள்ளது. திருநெல்வேலி சந்திப்பிலிருந்து 35 கி.மீ. தொலைவில் இவ்வூர் இருக்கிறது. இவ்வூரை 'தென்திருப்பேரை' "திருப்பேரை" என்ற பெயர்களால் திருவாய் மொழி குறிப்பிடுகின்றது. தென்திருப்பேரைப் பாசுரங்களிலிருந்து இவ்வூர் அக்காலத்திலே கழனிகளும் பொழில்களுமாய், படிப்பும், ஆற்றங்கரைப் பண்பாடும் உடையதாய் நம் தாய்மொழிக்கும், வடமொழிக்கும் வளமான ஒரு விளைநிலமாய்த் திகழ்ந்ததென்று தெறிகிறது. மேலும் இப்பதி திருப்பேரெயில், திருப்பேரை, வரலாறு கண்ட பேரை, தண்டமிழ்ப் பேரை, தென்பேரை எனப் பலவாறாகப் பாராட்டப் பெற்ற 'கலைமல்கு பேரை'யாகும். 'பேரெயில்' என்பது 'பேரை' என்று மருவி வழங்கி வருகிறது.

வரலாற்றுச் சிறப்பு:

கி.பி. ஒன்பதாம் நூற்றாண்டில் வரகுண பாண்டியன் காலத்தில் தென்திருப்பேரை சீரும், சிறப்பும் பெற்றிருந்தது என நம்மாழ்வார் திருவாய்மொழியிலிருந்து தெளிவாகிறது. ஆழ்வார் காலத்திற்கு 175 வருடங்களுக்கு முன்னர் தோன்றிய தென்திருப்பேரையின் வயது ஏறத் தாழ 1250 ஆண்டுகள் என்பதற்கான வரலாற்றுச் செய்திகள் கிடைத்துள்ளன. நவதிருப்பதிகளைக் கண்டு மகிழ்ந்த‌ இராமாநுசரின் பாதத்துளியும் பட்ட பெருமை இம் மண்ணிற்கு உண்டு. இப்பதி வரலாற்றுத் தொன்மையும், சமயப் பெருமையும், வேதசாத்திரத்தின் ப‌ழமையும், ஒருங்கே வாய்ந்தது. வைணவர்களால் போற்றப்படும் நூற்றெட்டு திருப்பதிகளில் ஒன்று இப்பதி. உபயகவி அப்பா எழுதிய 'நம்மாழ்வார் தாலாட்டும்', சடகோப‌ திவ்ய சரிதமும் இவ்வூரைத் திருப்பேரை என்றே குறிப்பிடுகின்றன. அஷ்டப்பிரபந்த ஆசிரியர் இவ்வூரைத் 'தென்திருப்பேரை' என்றே குறிப்பிடுகின்றார். மணவாள‌ மாமுனிகள் தமது வியாக்கியானத்தில் 'மகாநகரமான‌ தென்திருப்பேரையிலே' என்று குறிப்பிட்டுள்ளார். நம் மாழ்வார் பராங்குச நாயகியாகத் தான் மகரநெடுங்குழை காதரிடம் கொண்டிருந்த தீராக்காதலைத் திருவாய் மொழியில் 'வெள்ளைச் சுரிசங்கோடு ஆழி ஏந்தி' எனத் துவங்கும் பதினொறு பாடல்களில் எழுதியுள்ளார்.

பதியின் மாண்பு:

இராமவதாரத்தில் வெற்றியடைந்த ஜெயராமன் சோழநாட்டில் காவிரிநதி தீரத்தின் வடகரையிலும் தென் கரையிலும் உள்ள பதினெட்டு ஊர்களைத் தலவகார‌ சாமவேதிகளுக்குத் தானம் செய்த‌தாகக் கூறப்படுகிறது. அந்த பதினெட்டு ஊர்கள் காவிரிக்கு வடகரையில்எட்டும், தென்கரையில் பத்தும் என வெண்பாவே அறிவிக்கிறது. "திட்டைக்குடி அன்பில் திரு பூறையூர் அதனூர் மட்டவிழ்பூந் தோகூர் வயவாலி---சிட்டர் திருக்குன்ற மருதூர் குறைதீர்த்தார் அப்பனூர் என்று வடகரையில் எட்டு"

"இடையாற்றி னங்குடிசீர் எப்போதும் வாழூர் மிடைமணலூர் ஈரைந்தாம் வேலி ---- இடைமருதூர் நாணமங்கை பிள்ளைமங்கை நல்லபெருமாள் மங்கை பரணமங்கை தென்கரையிற் பத்து"

சுந்தர பாண்டியவழுதி இத்தீரத்தில் வாழ்ந்த நூற்றெட்டுக் குடும்பங்களைத் தென் பேரைக்கு அழைத்து வந்து, அவர்களுக்கு வேண்டிய வீடு, நிலபுலன்களை வழங்கிக் குடியேற்றம் செய்தாராம். குடியேற்ற விழாவின்போது ஒருவர் காணாமற் போகவே, கலங்கிய மன்னனின் கனவில் தோன்றித் தாமே நூற்றெட்டா மவர் என குழைக்காதர் ஆறுதலளித்தார். குழைக்காதர் பிள்ளைத்தமிழின் முதற் செய்யுளிலே ஆசிரியர் 'நூற்றெண்மர் சிந்தை குடி கொண்டிருக்கும் பாமாலை' என இறைவனைப் போற்றி பரவுகின்றார்

உபநிடதமும் தென்திருப்பேரையும்:
ஆதியில் தென் திருப்பேரையில் வாழ்ந்த நூற்றெட்டு குடும்பத்தினரும் ஜைமினி என்ற முனிவரைப் பின்பற்றிய சாமவேதிகள் என நம்பப்படுகிறது. தற்போது இவர்களின் எண்ணிக்கை மிகக் குறைவு. இந்த ஜைமினி சாமவேதிகள் 'தலவகாரர்' என்று அழைக்கப்படுவதுண்டு. இவர்கள் 'கேனோபநிஷத்' என்னும் உபநிடத்தினைத் தங்கள் தனிச் சொத்தாகக் கருதி வருகின்றனர். சாமம் பாடுவதற்கு அமைந்த வேதம். 'சாமகானம்' 'சாமகீதம்' என்பவை இதன் புகழ்பெற்ற வேறு பெயர்களாகும்.

பதிநாயகனின் பெருமை:
தென்திருப்பேரையில் வீற்றிருக்கும் மகர நெடுங்காதரின் திருமுகத்தை 'வாடாத செந்தாமரை' என்று கோயில் முன் மண்டபத்தில் எழுதப்பட்டுள்ள பாடல் ஒன்று வருணிக்கிறது. அதனை எழுதிய புலவரின் பெயர் தெரியவில்லை.

"கண்டாயோ சோதிக் கதிரவனே! நீயுமிந்த‌
மண்டலங்கள் எங்கும் போய் வந்தாயே - தண் தமிழ்ச்சீர்
கோடாத பேரைக் குழைக்காதர் நன்முகம் போல‌
வாடாத செந்தாமரை"

சூரியனே! நீ உலகமெங்கும் போகிறாய். எங்கள் குழைக்காத பெருமானின் ஜோதி முகம் போன்ற‌ 'வாடாத செந்தாமரை' யினைப் பார்த்திருக்கிறாயா? என்று புலவர் ஒருவர் வினா எழுப்பினார். இது இவ்வூர் வரலாற்றின் ஒரு பகுதி ஆகும். கோயிலுக்கு எதிரே கருடன் சந்நிதி போன்ற மறைவு ஒன்றும் இல்லாததால் ஆண்டின் ஒரு பகுதியில் சூரிய ஒளி மூலவரின் முகச் சோதியில் விழுவதைக் கண்டு களித்த புலவர் ஒருவர் இப் பாடலை எழுதியதில் வியப்பொன்றுமில்லை.இவ்வூர் கோயில் முன்பு கெருடாழ்வார் சந்நிதி பிற வைணவத் தலங்களில் உள்ளது போலக் காணப்படவில்லை. அரசாழ்வார் சந்நிதியில் கண்ணபிரானோடு கெருடாழ்வார் எழுந்தருளியிருக்கிறார். இப்பதியின் குலதெய்வமும், காவல் தெய்வமும் வாய்க்கால் கரையில் வீற்றிருக்கும் புள்ளரையனே.

புராண வரலாறு:

பேரையில் பெருமாளின் திருவிளையாட்டினையும் அவருக்குத் துணைநின்ற பிராட்டியார் இருவரின் ஊடலைப் பற்றியும் 'தாமிரவருணி மகாத்மியம்' என்னும் புராணம் விவரிக்கின்றது. அன்றொரு நாள் வானுலக‌ வைகுந்தத்தில் திருமகளின் மணாளனான தாமரைக் கண்ணனிற்கும் ஓர் இக்கட்டான நிலை ஏற்பட்டது. அன்றும் என்றும் போல் கருநிற காயா மலர் மேனியினையுடைய பூமாதேவியிடம் பிரான் மிகுந்த ஈடுபாடு கொண்டதனைக் கண்டு திருமகள் வெகுண்டாள். துர்வாச முனிவரின் உதவியினை நாடினாள். அவரும் இசைந்தார்; புறப்பட்டார். பூதேவி பெருமானுடன் மகிழ்ச்சியாக‌ உரையாடிக்கொண்டிருக்கையில் முனிவர் வந்தார். தன்னைப் பூதேவி புறக்கணித்து விட்டாள் எனச் சீற்றங் கொண்ட முனிவர், 'எவ்வழகு காரணமாக நீ செருக்குற்றாயோ அவ்வழகு இல்லாதொழிக' என சாபமிட்டார் அவனிமாது நிறமிழந்து பின் சாபவிமோசனமாக இத்திருப்பதியில் உள்ள நிகரில் முகில் வண்ணனின் கோயிலில் 'பேரை' என்னும் நாமம் தாங்கித் தவம் புரிந்து மீண்டும் தன் வண்ணத்தைப்பெற்றாள் என்பது வரலாறு

மகரக்குழை:

ஒரு பங்குனித் திங்கள் மதிநிறைந்த உத்திர மீன்கூடிய நன்னாளன்று தவமிருந்த திருப்பேரைச் செல்வி வழக்கம்போல் பெருநை நதியில் தீர்த்தமாடிவிட்டுத் திரு மந்திரத்தை உருவேற்றித் தீர்த்தத்தை அள்ளினாள். அதிலே துள்ளும் கயல் போல மகர வடிவமான இரு குழைகள் சுடர் விடுவதைக் கண்டாள். அவள் உடலும், உள்ளமும் விம்மிச் சிலிர்த்தன. திருப்பேரைச் செல்வி தன் நாயகனான முகில் வண்ணனின் நீண்ட காதுகள் இந்த மகரக் குண்டலங்களை யணிந்தால் எப்படியிருக்கும் என்று கற்பனை செய்தாள். அவர் திருக்கழுத்தின் இரு மருங்கிலும் அழகாக அசைந்தாடுமே என்று பூமகள் எண்ணினாள். உடனே பிரானும் தோன்றி தம் நெடியசெவிகளில் அணிந்து பூதேவிக்கு மகிழ்ச்சியூட்டினாராம். இந்த இனிய, அரிய காட்சியினைத் தேவரும், முனிவரும் காணும் பேறு பெற்றனர். இவர்களும் இறைவனைப் போற்றிப்பரவினர்.

பெயர்க் காரணம்:

பேரையில் எழுந்தருளியிருக்கும் எம் பெருமான் அக்குழைகளை அணிந்த காரணத்தால் 'மகர நெடுங்குழைக் காதர்' என்னும் பெயர் பெற்றார். அக்குழைகள் கிடந்த தீர்த்தம் 'மகர தீர்த்தம்' எனப் பெயர் பெற்றது. நிலமகள் 'பேரை' என்னும் பெயருடன் பயன்பெற்ற இடமாதலால் அவ்வூரும் திருப்பேரை என்னும் பெயர் பெற்றது. இங்கு அதுமுதல் தன்நிறம் பெற்ற பூதேவியான திருப்பேரை நாச்சியாருடன், சீதேவியான குழைக்காத வல்லியுடனும் பிரான் கோயில் கொண்டு காட்சி தருகிறார். திருப்பேரை நாச்சியாரின் மற்றுமொரு திருநாமம் பேராபுரி நாயகி. இங்கு இறைவன் சங்கு, கதை, பதுமம் முதலியவற்றை யணிந்தவராய், ஏக வுருவமாய் எழுந்தருளியிருக்கிறார். இவரின் தன்னிகரில்லாத் தனிச்சிறப்பு மகர வடிவமான நீண்ட காதணிகளையணிந்து, குழைகின்ற காதுகளாக அமைந்து அடியார்களின் அல்லல்களை நீக்கும் அன்புத் திருவுருவமாக விளங்குவது இவ்வூரிலிருந்து எழும் வேத பாராயண ஒலியினையும் செந்தமிழ் வேதமாகிய திருவாய்மொழி, பாராயண ஒலியினையும் எக்காலத்தும், எப்போதும் குழைக்காதரின் நெடிய காதுகள் குளிரக் குளிர கேட்டுக்கொண்டேயிருக்குமாம். மகரக் குழையானின் காதுகளுக்கு மற்றுமொரு விருந்தினையும் ஆழ்வார் படைக்கிறார். அதுதான் 'பிள்ளைக்குழா விளையாட்டொலி' யாகும். சிறார் சிறுமணல் வீடுகட்டி அழகனை அதிலே நிறுத்திச் சேவிப்பார்களாம். அந்த மாயனும் இந்த இளம் நெஞ்சுகளுடன் கைகோர்த்தும், காலடித்தும் விளையாடுகிறான் என்பது மக்கள் நம்பிக்கை. விண்ணை முட்டும் இந்த விளையாட்டொலியினைக் கேட்டு மகிழத்தான் மகரக்குழைக் காதர் தம் கோயிலுக்கு முன் வீற்றிருக்கும் கெருடனை வாய்க்கால் கரைக்கு அனுப்பிவிட்டதாகக் கூறப்படுகிறது.

கூடுபுனல்துறை:

ஒரு தடவை தன் பாவம் தீருவதற்காகத் தென் திருப்பேரை மகரக்குழையானை வேண்டி மகரத் தீர்த்தத்தில் நின்று தவம் புரிந்தான். அன்று பங்குனி மாதம் முழு மதி நாள். அப்பெருமானுக்குத் திருமஞ்சனம் செய்து வழிபடப் பகவானும் அம்மஞ்சன நீரில் சிறிது கையில் எடுத்துவிடவும் வருணன் தமது இழந்த படையினையும், நகரினையும் அசுரரிடம் இருந்து மீண்டும் பெற்றான் என்று இவ்வூர் தலபுராணம் கூறுகிறது. ஒவ்வொரு ஆண்டும் இதே நாளன்று வருணன் பகவானுக்குத் திரு மஞ்சனம் செய்வதாக நம்பப்படுகிறது. இந்த தீர்த்தத்தில் கங்கை முதலிய புண்ணிய தீர்த்தங்களும், தேவவுலகத் தீர்த்தங்களும், பொய்கை, கிணறு, குளத்துத் தீர்த்தங்களின் சிறப்பும் கூடுவதாக என்று பெருமான் அருள் புரிந்தமையால் இத்திருமஞ்சனத்துறை 'கூடுபுனற்றுறை' என்ற பெயர் பெற்றது. விதர்ப்ப நாட்டிலே ஒருமுறை கடும் பஞ்சம் ஏற்பட்டது. பருகவும் நீரில்லாமல் உயிர்கள் தவித்தன. விதர்ப்ப நாட்டரசனும் அவனது பரிவாரங்களும் தென்திருப்பேரை வந்து கூடுபுனல் துறையில் நீராடி குழைக்காதனை வழிபட, தீங்கின்றித் திங்கள் மும்மாரி பெய்து அவன் நாடெல்லாம் செல்வம் கொழித்தது என்பது வரலாறு. இப்பிரானைச் சென்று சேவித்தால் பசி நீங்கும். பொருள் பெருகும். பகவான் இரட்சிப்பார்.

மூலவரும், உற்சவரும் :

கருவறையில் கம்பீரமான தோற்றத்தில் மூலவரான 'மகராயுத கர்ணபாச்சர்' (மகர பூஷணம்) தமது தேவியர் இருவரான குழைக்காத வல்லித் தாயாருடனும், திருப்பேரை நாச்சியாருடனும் எழுந்தருளியுள்ளார். கிழக்கே திருமுக மண்டலம் நோக்க வீற்றிருந்த திருக்கோலத்தில் வலது காலைத் தொங்கவிட்ட வண்ணம், இடது காலை மடித்து வைத்தவராய் வீராசனம் செய்தபடி காட்சியளிக்கிறார். மூலவருக்கு முன் இருமருங்கிலும் பிருகுரிஷியும், மார்கண்ட ரிஷியும் வீற்றிருக்கின்றனர். மூலவரின் அருளாசியினைப் பெற முழங்கு சங்கக்கையனான கௌதுகபேரர் அமர்ந்திருக்கிறார். கருவரைக்கு முன்பு மண்டபத்தில் மாண்புற உற்சவ மூர்த்தியான முகில் வண்ணன் சீதேவி, பூதேவித் தாயாருடன் காட்சி தருகிறார்.

இலக்கியக் கொடை:

தண்டமிழ் சீர்கேடாத இப்பேரையில் சங்க காலந்தொட்டு இந்நாள் வரைத் தமிழ்புலவர் பரம்பரை இருந்து கொண்டே வருகிறது. நம்மாழ்வாருக்குக் குழைக்காதரிடம் மிகுந்த ஈடுபாடு என்பது ஊரரிந்த உண்மை. 'மாறன் அலங்காரம்' என்னும் இலக்கண நூலையளித்தவர் தமது ஊர் தென்திருப்பேரை என்று கூறியுள்ளார். ஸ்ரீராமப்பாவலர் என்பவர் தமக்குச் சாகாத சந்ததி தந்தருள வேண்டும் என்று செய்த பிரார்த்தனையே 'சந்தானப் பத்து' என்ற இனிய நூலாகும். குழைக்காதர் மீது இரண்டு கலம்பகங்கள் எழுதப்பட்டுள்ளன. அவை 'குழைக்காதர் கலம்பகம்', 'திருப்பேரை கலம்பகம்' ஆகும். குழைக்காதர் மீது பாடப்பெற்ற சிறந்த சிற்றிலக்கியங்களில் ஒன்று குழைக்காதர் பாமாலையாகும். இது 103 பாடல்களைக் கொண்டது திங்கள் ஒன்றாகச் சிறையிருந்த நாராயண தீக்ஷதர் பூமாலை கட்டி வழிபட இயலாத நிலையில் குழைக்காதருக்குச் சூட்டிய மாலை இப்பாமாலை ஆகும். இதனைச் 'சிறை தந்த செல்வம்' என்றும் போற்றுவதுண்டு, இதனைத் தவிர மகரக் குழையன் மீது எண்ணற்ற ஊஞ்சல் பாட்டு, தாலாட்டு, கிளிக்கண்ணி, கீர்த்தனைகள் இராகத்துடன் இசைத்துப் பாடுவதற் கேற்றபடி எழுதப்பட்டுள்ளன. திரு பி.ஸ்ரீயின் தகப்பனாரான கவி பிச்சுவையங்கார் எழுதிய இரத பந்தனச் செய்யுள் ஒன்று மண்டப முகப்பினை இன்றும் அலங்கரிக்கிறது.

இரத பந்தனம்

இணையொத்து வாழ்வோர்க் கிடரைத் தவிர்க்கும் பணைகாண் சீர்செல்வம் பாலிக்குங் குணமீந்த வாதழைக்கு மெல்லோர்க்கும் ஆந்தன மிப்பார்வாழ் சுவாமி குழைக்காதர் துணை.
- கவி பிச்சு அய்யங்கார்

கல்வெட்டும் காலமும்:

தென்திருப்பேரை கோயிலில் பல கல்வெட்டுக்கள் காணப்படுகின்றன. இவற்றில் சிலவற்றை இந்திய‌ அரசின் கல்வெட்டு ஆராய்ச்சித் துறையினர் எடுத்தெழுதிப் பதிப்பித்துள்ளனர். அவற்றில் கிடைத்த கல்வெட்டு ஒன்றில் பின்வருமாறு காணப்படுகின்றது.

இராசகேசரி பன்மரான செயங்கொண்டான் தஞ்சாவூரிலிருந்து ஆண்ட முதலாம் இராச இராச சோழனின் 26-வது ஆட்சியாண்டில் (கி.பி. 1010-1011) திருவழுதி வளநாட்டில் கைதவ சதுர்வேதி மங்கலத்து மகாசபையார் குடநாட்டு கலித மங்கத்து மாதவன் உதயதிவசுரன் என்ற பிராமணுக்கு நிலம் விற்றுக் கொடுத்தார்கள். (கல் வெட்டு எண். 283-1949).

இக்கல்வெட்டு 11-ம் நூற்றாண்டில் பாண்டிய நாட்டில் வழங்கி வந்த வட்டெழுத்தால் பொறிக்கப்பட்டிருக்கிறது. இக் கல்வெட்டுச் செய்திக்கும், கோயிலுக்கும் உள்ள தொடர்பு தெளிவாக இல்லை. இராச ராசனுடைய‌ ஆட்சிக்காலம் குறிக்கப்பட்டிருப்பதால் இத் திருக்கோயில் வரலாற்றுச் சிறப்பும், தொன்மையும் பெற்றிருப்பதை காண்கிறோம்.

பெருமாள் : மகர நெடுங்குழைக்காதர்
தாயார் : குழைக்காதுவல்லி
விமானம் : பத்திர விமானம்
தீர்த்தம் : சுக்கிர புஷ்கரணி
வீற்றிருக்கும் திருக்கோலம் கிழக்கே பார்த்த சந்நிதி
சுக்கிரன், பிரமன், ஈசானியருக்கும், ருத்திரருக்கும், பிரத்யக்ஷம்.

குழைக்காதர் திருவடிகளே சரணம்.

எழுதியவர்.
திருநெல்வேலி திருமதி பத்மஜா அனந்தராமன்,
6-6-92.

------
வெள்ளைச் சுரிசங்கொ டாழி யேந்தித்
தாமரைக் கண்ணனென் நெஞ்சி னூடே
புள்ளைக் கடாகின்ற ஆற்றைக் காணீர்”
-- திருவாய்மொழி.

---

ஸ்ரீ குழைக்காதர் கலம்பகம்
- நூல்முகம்

தமிழ் மொழியிலுள்ள தொண்ணூற்றாறு வகைச் சிற்றிலக்கியங்களில் ஒன்று கலம்பகம் என்னும் பிரபந்தம் ஆகும். கலவைச் சுவை நிரம்பிய இப்பிரபந்தம் சற்றுப் பின்னர் தோன்றிய இலக்கியம் எனலாம். கலம்பகம் என்ற பெயரே இப்பிரபந்தத்தின் இயல்பை விளங்கச் செய்வதாயிருக்கிறது. இச்சொற்குக் கலவை என்பது பொருள். பல வகையான மலர்களைச் சேர்த்துக் கட்டிய‌ மலர் மாலையினைக் கதம்பம் என்று கூறுவதுண்டு. இது 'கதம்பகம்' என வட மொழியில் வழங்கப் பெறும். பல்வேறு வகையான நிறமும், உருவமும், மணமும் கொண்ட மலர்களால் தொடுத்த மலர் மாலை போன்று இப்பிரபந்தமும் பல்வேறு வகைப் பாக்களையும், பொருள்களையும், சுவைகளையும் கொண்டு வரும் என்னும் உவமை நயம் பொருந்தவே இது 'கலம்பகம்' என்னும் பெயர் பெறுவதாயிற்று.

'களி வண்டு மிழற்றிய கலம்பகம் புனைந்த‌
அலங்கலத் தொடையல் ..... .... ... '
என்ற தொண்டரடிப் பொடியார் பாத் தொடரால் இது புலப்படும்.

தமிழில் வைணவச் சார்புடைய கலம்பகங்கள் மிகக் குறைவு. தென் தமிழ் நாட்டில் நவதிருப்பதிகளுள் ஒன்றான தென் திருப்பேரை நம்மாழ்வாரால் மங்களா சாசனம் செய்யப்பட்ட வைணவத் தலமாகும். இங்கு எழுந்தருளியிருக்கும் பிரானின் திருநாமம் ஸ்ரீ மகராயுத‌ கர்ண பாச: தமிழில் மகர நெடுங்குழைக்காதர் என்று வழங்கப்படுகிறார். இப்பதியின் தனிச் சிறப்பு என்ன‌வென்றால் இங்கு இரண்டு கலம்பகங்கள் உள்ளன. ஒன்று அபிநவ காளமேக அநந்த கிருஷ்ணையங்கார் எழுதி வெளியிட்ட 'திருப்பேரைக் கலம்பக' மாகும். பிறிதொன்று தான் 'குழைக்காதர் கலம்பகம்'. இதனை இயற்றிய ஆசிரியர் பெயர் பற்றிய விவரங்கள் ஒன்றும் கிடைக்கவில்லை. இதுவரை அச்சிடப்பட்டதாகவும் தெரியவில்லை. எங்கள் வீட்டில் கண்டெடுக்கப்பட்ட கைப்பிரதியின் படிவந்தான் இங்கு கொடுக்கப்பட்டிருக்கிறது. 'ஏற்கனவே ஒரு கலம்பகம் இருப்பது தெரிந்தால் இந்த‌ திருப்பேரை கலம்பகத்தை எழுதியிருக்க மாட்டேன்' என‌ எனது தாத்தா அநந்த கிருஷ்ணையங்கார் கூறியதுண்டு. தெரிந்திருந்தால் 26-உறுப்புக்களைக் கொண்ட 'திருப்பேரை கலம்பகம்' நமக்குக் கிடைத்திருக்குமா?

"பல்பூ மிடைந்த படலைக் கண்ணி"
(பெரும்பாண்: 174) என்ற வரிக்கு 'பல பூக்கள் கலந்து நெருங்கிய கலம்பக‌மாகிய மாலை' என நச்சினார்க்கினியர் உரை வகுத்துள்ளார். யாப்பெருங்கல விருத்தியில் அடிகள் எழுத்து ஒவ்வாது வெவ்வேறு வகையில் அமைந்து வரும் கலிப்பாவிற்கு 'கலம்பகக் கவி' என்ற பெயர் தரப்படுகிறது. (யாப்.வி:95) இவையும் இப்பெயர் காரணத்தை இனிது விளக்குகின்றன.

'கலம்பகம்' என்ற சொற்றொடரினை கலப்பு + அகம் எனப் பிரித்துச் சொற்பொருள் கூறுவதுண்டு. கலப்பு என்பது கலம்பு என நின்றது. கலம்பகத்திற்கு உறுப்பாக அமைந்த பல துறைகள் கலத்தலைத் தன்னகத்தே கொண்ட நூல் எனப்பொருள் விரிப்பதுண்டு. சிலர் பன்னிரண்டு மரக்கால் என்னும் பொருள்படும் கலம் என்னும் சொல்லும், கடவுளின் ஆறு குணங்களைக் குறிக்கும் 'பகம்' என்னும் சொல்லும் உம்மைத் தொகையாகச் சேர்ந்து 18 உறுப்புக்களையுடைய நூல் என இப்பெயர் காரணப் பெயராயிற்று என்பர். புய வகுப்பு, மதங்கு, அம்மானை, காலம், சம்பிரதம், கார், தவம், குறம், மறம், பாண், களி, சிந்து, இரங்கல், கைக்கிளை, தூது, வண்டு, தழை, ஊசல், என்னும் பதிணெண் உறுப்புக்களைக் கொண்டு பலவகைப் பாக்களும், பாவினங்களும் விரவிவர, பல்வகை நயங்களும் செறிந்து வர அந்தாதித் தொடை அமையப் பாடப்படுவது கலம்பகம் ஆகும். நாளடைவில் பதினெட்டு என்ற வரையறையைத்தாண்டி இருபத்தாறு இலக்கிய உறுப்புக்கள் வரை கலம்பகத்தில் கையாளப்பட்டிருக்கின்றன. தெய்வங்களையும், மன்னர்களையும் தலைவர்களாகக் கொண்டு இப்பிரபந்த‌ வகைகள் தோன்றின. தெய்வத்தைப் பொருளாகக் கொண்டு எழுந்த கலம்பக நூல் பெரும்பான்மையானவையாகும். 'அழகர் கலம்பகம்' ' திருப்பேரைக் கலம்பகம்' என்றார் போன்று தெய்வத்தினைப் பாட்டுடைத் தலைவனாகக் கொண்டதுடன், தலத்தின் பெயரால் 'திருவரங்கக் கலம்பகம்' 'திருவேங்கடக் கலம்பகம்' போன்றன‌ எழுதப்பட்டன. நந்திக் கலம்பகம் போன்று பிரபந்தத் தலைவர்கள் பெயரில் எழுதப்பட்ட கலம்பகங்களும் உண்டு. கி.பி.9-ஆம் நூற்றாண்டு துவங்கி இன்று வரை எண்ணற்ற கலம்பக நூல்கள் வெளி வந்துள்ளன. பிற்காலத்தில் கலம்பக உறுப்புகாளான அம்மானை, தூது ஊசல், குறம் போன்றவை தனித் தனி நூலாக விரிந்தன.

முதன் முறையாக அச்சிட்டு வெளியிடப்பட்டுள்ள‌ 'குழைக்காதர் கலம்பகம்' இனிய எளிய 101 செய்யுட்களைக் கொண்டது. இது காப்புச் செய்யுளுடன் துவங்குகிறது. காப்பு என்றால் காத்தல் என்று பொருள். இது கவி தாம் எடுத்துக் கொண்ட நூல் இனிது முடியும் பொருட்டு ஆன்றோர் வழக்கப்படி வழிபடு கடவுளையாவது, ஏற்புடைக் கடவுளையாவது வணங்குவது ஆகும். இது காத்தருளும் கடவுள் பற்றிய வணக்கத்துக்கான‌ தொழிலாகு பெயர் ஆகும். அடியார்களைப் பற்றிய நூல்களுக்கு கடவுள் வணக்கம் கூறுவது போல கடவுளைப் பற்றிக் கூறும் நூலுக்கு நம்மாழ்வாரைக் காப்புச் சொல்கிறார் ஆசிரியர். இந்நூலின் சொற்கள் பலர் காதில் போட்டுப் பார்த்து கனிவு பெற்றிருக்கின்றன என்பதனை இக்கலம்பகத்தின் முதல் வரியே காட்டுகிறது.

செவிதோறுங் கனிந்த செந்தேன்
தெளிந்த சொல்.........."

(செவிதோறும் கனிந்த சொல், செந்தேன் தெளிந்த சொல்' என்று கூட்டுக.)

புவியிலுள்ளோர் எடுத்துச் சொல்லிப் புகழ்கின்ற பேரையின் புகழினைப் பாடுவது இக்குழைக்ககாதர் கலம்பகமாகும். பராங்குசன் எனப்படும் நம்மாழ்வார் பிற சமயங்களாகிற யானைகளுக்கு அங்குசம் போன்றவன். ஆழ்வாரை யானையென்று உவமித்தற்கேற்ப கவிமதம் பொழியும் ஞானமாகிற அங்குசத்தை உடையது என்றும் கூறினார். பாகனைப் பற்றித் தொடர்கிறது. யானை விலங்கறுத்த பாகனல்லவா? பாகனென்ற சொன்னதற்கேற்ப புள்ளின் பாகனென்று கூறினார். இக்கலம்பகமும் பாகன் புகழைத் தானே சொல்கிறது. களிறு தானே காக்கும் என்ற தனிப் பொருளும் காண்க.

காப்புச் செய்யுளிற்குப் பிறகு அவையடக்கம் காணப்படுகிறது. நூலாசிரியர் கற்றோர் குழுமிய அவையில் தம்மியல்பை வெளியிட்டு அடங்கிப் பேசுதல் வழக்கம். எதற்காக இந்நூலைச் செய்தார் என்ற வினா எழும்பலாம். உலகம் தழைக்கவும், மன்னர்கள் நீதி நெறி தவறாமல் ஆட்சி புரியவும், வேதங்கள் நிலை பெறவும் இந்நூலினை எழுதினார்.

"குழைக்காதர் கலம் பகமென் றொரு பேர் நாட்டிக்
கொழித்த தமிழ் சுழித் தெடுத்துக் கூறும் பாடல்"

என்று கூறுவதின் மூலம் ஆசிரியர் தமது தமிழ்ப் பற்றே நூலினைப் படைத்ததற்குத் தலையாய காரணம் எனக் காட்டுகிறார். இந்நூலில் அவரது தமிழ் பற்று கொழிக்கின்றது. தமிழ்ப்பாடல்கள் சுழித்தெழுகின்றன! இந்நூலின் கண் சொற்குற்றங்கள் நிரம்பி வழிகின்றன. செய்யுள் உறுப்புகளாகிற சீர், தளை, அடி, தொடை போன்றவற்றில் எத்தனையோ பிழைகள் உள்ளன. அவை சுட்டிக் காட்டாமலே புலப்படுகின்றன. தமது கவிதை 'ஒருபொருட்கும் ஒவ்வாது; காசு பெறாது' என மிகத் தாழ்மையுடன் நூலாசிரியர் கூறிச் செல்வதைக் காணலாம். ஆனால் அவர் மகரக் குழையனின் திருநாமத்தை மாண்புடன் அல்லவா கூறுகிறார்.

'ஒரு பொருட்டு மொவ்வாத தேனினுமென் சொற்
பிழைக்காக இகழ்வரோ பெரியோர் ஞானப்
பெருமான்றன் திருநாமம் பெற்றக் காலே”

ஒருவரும் தனது சொல் புன் சொல் எனச் சொல்ல மாட்டார்கள் என நம்புகிறார் ஆசிரியர். ஏனென்றால் படிப்பவர் தம் பெருமையும் அதில் தானே அடங்கியிருக்கிறது. கற்றறிந்த பெரியோர் முன் எவ்வளவு தன் அடக்கத்துடன் பேசுகிறார் என்பது புலனாகிறது.

பாட்டியல் விதியின்படி பூ என்னும் மங்கலச் சொல்லுடன் “குழைக்காதர் கலம்பகம்” மங்களகரமாகத் துவங்கி இனிய எளிய ஆற்றொழுக்கு நடையில் கலம்பக உறுப்புக்கள் விரவிவர 100 செய்யுட்களைக் கொண்டு விளங்குகிறது. நூலின் இறுதியில் ஒரு வாழ்த்துப் பாடலுடன் நூல் முடிவடைகின்றது. இந்நூல் முழுவதையும் கற்றுணர்ந்தால் புலவர் பெருமாளிடம் கொண்ட ஈடுபாடும், தமிழின் மீது கொண்ட பற்றும், இத்திருப்பதியின் மீதுள்ள பக்தியும் நன்கு புலனாகின்றன. “பேரை மால் குழைக்காதர்” 'மகரக் குழையனே' 'பேரை வாழ் முகிலே' என்று பலவாறு எம்பெருமானை விளித்துப் பாடுகிறார். இராமாவதாரத்திலும், கிருஷ்ணாவதராத்திலும் நூலாசிரியர் கொண்ட மிகுந்த ஈடுபாட்டினை இக் கலம்பகம் எடுத்துக் காட்டுகிறது.

'கானகம் புகுந்து விராதனை வதைத்துக் கவந்தனைக் கவர்ந்து சூர்ப்பனகை கரிய மூக்கரிந்து கரனுயிர் குடித்துக் கருங்கடல் வழிபடக் கடந்து”

என இராமபிரானின் சாதனைகளைச் சுருங்கச் சொல்லி விளங்க வைக்கிறார். சகடம் உடைத்தவன், மருதிடைப் பாய்ந்தவன், நரசிம்மாவதாரம் எடுத்தவன், குறள் வடிவானவன், இராவணனை வென்றவன்...ஏன் எல்லாமே மகரக் குழையனே என மீண்டும் மீண்டும் வலியுறுத்துகிறார். மேலும் அப்பிரானைப் 'பேரேசர்', 'வழுதித் திருநாடன்' எனவும் போற்றிப் பரவுகின்றார். அப்பிரான் எழுந்தருளியிருக்கும் பதியானத் தென் திருப்பேரையின் செழிப்பினை அடிக்கடி நினைவு கூர்கிறார்:

"மேழி வலம் புரிபழனப் பேரை நாட்டில்" என்றும், (19)

"வாளைப் பகடு புகுந்தழக்கும் வயல் சூழ்
வழுதித் திருநாடன்" (17)

என ஆசிரியர் குறிப்பிடுகிறார். ஆசிரியர் தாமிரபரணி நதியினையும் பாராட்டத் தவறவில்லை.

"வணிகர் போற் கடை நிலம் புரக்க‌
வருபெரும் பொருநைத் துறைவனே"

அந்த நதியின் தென் கரையிலிருக்கும் இப் பேரையினைத் 'தமிழ்ப்பேரை' 'அறிபேரை' 'வண்டமிழ்ப் பேரை' எனப் பலவாறு போற்றுகின்றனர். மேலும் இப்பதியின் பெருமை வாய்ந்த தலவகார சாம வேதிகளைக் குறிப்பிடத் தவறவில்லை;

'நூற்றெட்டு வேதியர் தம் புகழ் பாடி யாடீரூசல்' (19)

மேலும் இங்கிருக்கும் ஆடவரைப் பற்றிக் குறிப்பிடுகையில் திருக்குறள் பாணியினைப் பின்பற்றுகிறார்.

"கானார் கருங்குழலார் காமத்தின் பால் மறந்து
பேரை அறத்தின் பொருட்டு பொருட்பாலே" (44)

அங்கிருக்கும் ஆடவர் காமத்தை மறந்து இல்லறத்தை நடத்தப் பொருள் தேடிச் சென்றனராம். திருக்குறளில் காணப்படுவது போல் காமத்துப் பால் சிறிது; அறத்துப் பால் நடுத்தரம்; பொருட்பால் அதிகமாக இந்நூலிலும் இடம் பெறுகின்றது.

இந்நூல் கற்றோரும், மற்றோரும் படித்து மகிழத்தக்க விதத்தில் சொற் சுவை, பொருட்சுவை, பக்திச் சுவை சொட்டச் சொட்ட அமைந்துள்ளது. இதனைப் படிக்கும் போதெல்லாம் அந்த ஊர் பேர் தெரியாத‌ புலவரின் புலமைத் திறமை, கவிதையாற்றல், கற்பனை வளம் நம்மை வியப்பிலாழ்த்துகின்றன. அணிகளும், கவிதை நயங்களும் விரவி நிற்க ஆசிரியர் கூறுவது போன்று, 'பாகையும் பிழிந்து தேனையுங் கவர்ந்து பாலுடன் கலந்த மொழி சேர்' ந்த நூலே இக்குழைக்காதர் கலம்பகமாகும். நலமிகும் பெருஞ்சுவையினை நமக்கு இனிதளிக்கும் குழைக்காதரை வாழ்த்தி வணங்குவோமாக:

"வாழி புகழ் பேரை மகரக் குழை வாழி
வாழி தமிழ் நூற்றெட்டு மாமறையோர் - வாழியவே"

---

1- குழைக்காதர் கலம்பகம்

காப்பு

அவையடக்கம்
நூல்